Rawatan air sisa biasanya melibatkan pengudaraan untuk menyokong pertumbuhan mikroorganisma yang memecahkan bahan organik. Matlamat utama pengudaraan adalah untuk menambah oksigen kepada air sisa, yang menyokong aktiviti bakteria aerobik yang memetabolismekan bahan organik. Kecekapan pemindahan oksigen dan kecekapan tenaga keseluruhan sistem pengudaraan adalah faktor utama dalam prestasi dan keberkesanan kos loji rawatan air sisa. Penyebar cakera ialah satu jenis teknologi pengudaraan yang digunakan dalam rawatan air sisa, dan ia boleh dibandingkan dengan jenis sistem pengudaraan lain untuk menentukan kelebihan dan kekurangannya.
Penyebar cakera biasanya diperbuat daripada plastik atau getah dan berbentuk bulat dengan diameter antara 100mm hingga 300mm. Peresap ini beroperasi dengan menghasilkan gelembung udara kecil yang dilepaskan daripada peresap dan naik ke permukaan, seterusnya membekalkan oksigen kepada mikroorganisma dalam air sisa. Dapatkan lebih banyak terus daripada kilang diffuser cakera .
Kecekapan tenaga: Peresap cakera agak cekap tenaga, yang bermaksud bahawa ia memerlukan lebih sedikit tenaga untuk menyediakan jumlah oksigen yang sama seperti teknologi pengudaraan lain. Ini kerana ia menghasilkan buih yang lebih kecil yang mempunyai nisbah luas permukaan kepada isipadu yang lebih tinggi, yang membawa kepada kecekapan pemindahan oksigen yang lebih besar.
Penyelenggaraan yang mudah: Peresap cakera mudah diselenggara dan diganti. Ia boleh dengan cepat dan mudah dikeluarkan dari lembangan rawatan air sisa untuk pembersihan atau penggantian.
Bunyi dan getaran yang rendah: Peresap cakera menghasilkan kurang bunyi dan getaran berbanding teknologi pengudaraan lain, yang menjadikannya lebih sesuai untuk kawasan kediaman atau persekitaran bandar.
Pengagihan oksigen seragam: Peresap cakera menyediakan pengagihan oksigen seragam merentasi lembangan rawatan air sisa, yang membawa kepada hasil rawatan yang konsisten dan boleh diramal.
Walau bagaimanapun, penyebar cakera juga mempunyai beberapa kelemahan berbanding dengan teknologi pengudaraan lain:
Tersumbat: Peresap cakera boleh tersumbat dengan pepejal atau bahan biologi, yang mengurangkan keberkesanannya dan memerlukan pembersihan yang kerap.
Kos modal yang tinggi: Peresap cakera boleh mempunyai kos modal permulaan yang lebih tinggi berbanding dengan teknologi pengudaraan lain, walaupun kecekapan tenaganya boleh menyebabkan kos operasi yang lebih rendah dari semasa ke semasa.
Julat kedalaman terhad: Peresap cakera adalah paling berkesan pada kedalaman cetek dan mungkin tidak sesuai untuk lembangan atau lagun dalam.
Penyebar gelembung halus: Peresap gelembung halus menghasilkan buih yang lebih kecil daripada peresap cakera, yang meningkatkan kecekapan pemindahan oksigennya. Ia biasanya dianggap lebih cekap daripada peresap cakera untuk rawatan air sisa, tetapi ia juga memerlukan tekanan udara yang lebih tinggi untuk beroperasi. Mereka juga mungkin lebih terdedah kepada kekotoran dan memerlukan pembersihan yang lebih kerap.
Penyebar gelembung kasar: Peresap gelembung kasar menghasilkan buih yang lebih besar daripada peresap cakera, yang menjadikannya lebih sesuai untuk dicampur dan untuk membekalkan oksigen dalam besen cetek. Ia biasanya dianggap kurang cekap daripada penyebar gelembung dan cakera halus, tetapi ia juga memerlukan kurang penyelenggaraan dan kurang terdedah kepada kekotoran.
Pengudara permukaan: Pengudara permukaan menggerakkan permukaan air sisa, yang meningkatkan pemindahan oksigen. Ia biasanya dianggap kurang cekap daripada penyebar, tetapi ia juga lebih murah untuk dipasang dan diselenggara. Walau bagaimanapun, pengudaraan permukaan mungkin kurang sesuai untuk loji rawatan air sisa yang terletak di kawasan perumahan atau persekitaran bandar disebabkan oleh bunyi yang dihasilkannya.
Pengudara jet: Pengudara jet menggunakan pancutan udara atau air berkelajuan tinggi untuk mencampur dan mengudarakan air sisa. Ia biasanya dianggap lebih cekap daripada pengudara permukaan tetapi kurang cekap daripada penyebar. Aerator jet memerlukan lebih banyak tenaga untuk beroperasi dan lebih mahal untuk dipasang daripada aerator permukaan.
Penyebar cakera mempunyai beberapa kelebihan berbanding teknologi pengudaraan lain yang biasa digunakan, termasuk kecekapan tenaga, penyelenggaraan mudah, hingar dan getaran yang rendah, dan pengagihan oksigen yang seragam. Walau bagaimanapun, mereka mungkin lebih terdedah kepada tersumbat dan mempunyai kos modal permulaan yang lebih tinggi berbanding dengan teknologi lain. Pilihan teknologi pengudaraan akan bergantung pada keperluan khusus loji rawatan air sisa, termasuk saiz dan kedalaman besen, hasil rawatan yang diingini, dan bajet yang ada. Penilaian menyeluruh tentang faedah dan kelemahan setiap teknologi perlu dilakukan untuk membuat keputusan termaklum.