Apakah Rawatan Air Sisa Tertiari

Rawatan air sisa tertier ialah peringkat akhir dalam proses merawat kumbahan atau air sisa sebelum ia dibuang ke alam sekitar atau digunakan semula untuk pelbagai tujuan. Peringkat ini melibatkan penyingkiran sebarang bahan pencemar dan bahan cemar yang tinggal yang tidak disingkirkan semasa proses rawatan primer dan sekunder. Rawatan tertier adalah penting kerana ia membantu memastikan air sisa yang dibuang ke alam sekitar adalah berkualiti tinggi dan kurang berbahaya kepada kesihatan awam dan alam sekitar.

Rawatan tertier biasanya melibatkan penggunaan teknologi rawatan lanjutan, seperti penapisan, pembasmian kuman dan penyingkiran nutrien . Teknologi ini boleh menghilangkan bahan cemar organik dan bukan organik, patogen dan nutrien daripada air sisa, menjadikannya selamat untuk dibuang atau digunakan semula . Rawatan tertier selalunya diperlukan oleh peraturan alam sekitar, terutamanya di kawasan di mana pembuangan air sisa boleh memberi kesan yang ketara kepada alam sekitar dan kesihatan awam.

Rawatan air sisa ialah proses penyingkiran bahan pencemar dan bahan cemar daripada kumbahan atau air sisa sebelum dibuang ke alam sekitar atau digunakan semula untuk pelbagai tujuan. Terdapat tiga peringkat utama rawatan air sisa: rawatan primer, rawatan sekunder, dan rawatan tertier.

Rawatan Utama: Peringkat pertama rawatan air sisa melibatkan proses fizikal yang mengeluarkan pepejal dan serpihan besar daripada air sisa. Ini termasuk penapisan dan pemendapan, di mana air sisa disalurkan melalui skrin dan tangki pengendapan untuk mengeluarkan pepejal terampai dan bahan besar lain.

Rawatan Sekunder: Peringkat kedua rawatan air sisa melibatkan proses biologi yang memecahkan dan mengeluarkan bahan organik terlarut dan terampai daripada air sisa. Ini dicapai melalui penggunaan mikroorganisma yang memakan dan menguraikan bahan organik dalam air sisa. Proses rawatan sekunder yang biasa termasuk sistem enap cemar teraktif, penapis titisan, dan penyentuh biologi berputar.

Rawatan Tertiari: Peringkat akhir rawatan air sisa, rawatan tertier, melibatkan teknologi rawatan lanjutan yang seterusnya mengeluarkan sebarang sisa pencemar dan bahan cemar yang tidak disingkirkan semasa rawatan primer dan sekunder. Rawatan tertier biasanya melibatkan penggunaan proses penapisan, pembasmian kuman dan penyingkiran nutrien untuk menghasilkan air sisa terawat berkualiti tinggi yang boleh dibuang dengan selamat ke alam sekitar atau digunakan semula untuk pelbagai tujuan.

Kaedah Rawatan Tertiari

Terdapat beberapa kaedah rawatan air sisa tertiari yang boleh digunakan untuk menyingkirkan bahan pencemar dan bahan cemar daripada air sisa. Kaedah ini termasuk:

Penapisan: Penapisan melibatkan pengaliran air sisa melalui bahan berliang yang menyingkirkan pepejal terampai, zarah koloid dan kekotoran lain. Beberapa jenis penapisan yang biasa digunakan dalam rawatan tertier termasuk:

• Penapisan pasir: di mana air sisa dialirkan melalui lapisan pasir untuk mengeluarkan zarah dan kekotoran.
• Penapisan karbon teraktif: di mana air sisa dialirkan melalui lapisan karbon teraktif, yang boleh menghilangkan sebatian organik, bau dan warna daripada air.
• Penapisan mikro dan ultraturasan: di mana air sisa dialirkan melalui membran dengan liang kecil untuk mengeluarkan pepejal terampai, patogen dan kekotoran lain.
• Osmosis songsang: di mana air sisa dialirkan melalui membran separa telap di bawah tekanan, yang menghilangkan kekotoran terlarut seperti garam, mineral dan beberapa sebatian organik.

Pembasmian kuman: Pembasmian kuman melibatkan penggunaan proses kimia atau fizikal untuk membunuh atau menyahaktifkan patogen seperti bakteria, virus, dan protozoa. Beberapa kaedah pembasmian kuman yang biasa digunakan dalam rawatan tertiari termasuk:

• Pengklorinan: di mana klorin ditambahkan ke dalam air sisa untuk membunuh patogen.
• Pembasmian kuman UV: di mana air sisa terdedah kepada cahaya ultraviolet, yang boleh membunuh atau menyahaktifkan patogen.
• Pengozonan: di mana gas ozon ditambah ke dalam air sisa, yang boleh mengoksida dan menghilangkan kekotoran dan membunuh patogen.

Penyingkiran nutrien: Penyingkiran nutrien melibatkan penyingkiran nutrien yang berlebihan seperti nitrogen dan fosforus daripada air sisa. Ini boleh dicapai melalui proses biologi atau kimia. Beberapa kaedah penyingkiran nutrien yang biasa digunakan dalam rawatan tertiari termasuk:

• Penyingkiran nutrien biologi: di mana mikroorganisma digunakan untuk mengeluarkan lebihan nutrien daripada air sisa.
• Penyingkiran nutrien kimia: di mana bahan kimia seperti tawas atau ferik klorida ditambah ke dalam air sisa untuk membuang nutrien yang berlebihan.

Teknologi membran: Teknologi membran melibatkan penggunaan membran untuk membuang kekotoran dan bahan cemar daripada air sisa. Ini termasuk proses seperti:

• Bioreaktor membran (MBR): di mana Membran MBR digunakan bersama dengan proses rawatan biologi untuk membuang kekotoran.
• Osmosis songsang (RO): di mana air sisa dialirkan melalui membran separa telap untuk membuang kekotoran dan bahan cemar.
• Penapisan Nano (NF): di mana membran dengan liang kecil digunakan untuk membuang kekotoran dan bahan cemar daripada air sisa.

Proses Pengoksidaan Lanjutan (AOP) : AOP melibatkan penggunaan tindak balas kimia untuk mengoksida dan memecahkan kekotoran dan bahan cemar dalam air sisa. Beberapa AOP yang biasa digunakan dalam rawatan tertiari termasuk:

• Proses berasaskan ozon: di mana gas ozon digunakan untuk mengoksida dan memecahkan kekotoran dalam air sisa.
• Proses berasaskan hidrogen peroksida: di mana hidrogen peroksida digunakan untuk menjana radikal hidroksil, yang boleh mengoksida dan memecahkan kekotoran.
• Photocatalysis: di mana fotomangkin digunakan untuk menjana spesies reaktif yang boleh mengoksida dan memecahkan kekotoran dalam air sisa.

Aplikasi Rawatan Tertiari

Rawatan tertier merupakan langkah penting dalam proses rawatan air sisa, kerana ia boleh menghasilkan air sisa terawat berkualiti tinggi yang boleh dibuang dengan selamat ke alam sekitar atau digunakan semula untuk pelbagai tujuan. Beberapa aplikasi biasa air sisa tersier termasuk:

• Pengairan: Air sisa terawat tertier boleh digunakan untuk pengairan tanaman pertanian, padang golf dan taman. Penyingkiran nutrien adalah pertimbangan penting apabila menggunakan air sisa terawat tertier untuk pengairan, kerana nutrien yang berlebihan boleh menyebabkan masalah alam sekitar seperti bunga alga dan eutrofikasi.
• Kegunaan industri: Air sisa terawat tertier boleh digunakan dalam proses perindustrian yang tidak memerlukan air yang boleh diminum, seperti menara penyejuk, suapan dandang dan proses pembuatan.
• Pelepasan alam sekitar: Air sisa terawat tertier boleh dibuang ke alam sekitar, seperti sungai atau tasik, tanpa mendatangkan kemudaratan kepada kesihatan awam atau alam sekitar. Penyingkiran nutrien dan pembasmian kuman adalah pertimbangan penting apabila membuang air sisa tersier ke alam sekitar, kerana nutrien dan patogen yang berlebihan boleh menyebabkan masalah alam sekitar.
• Pengisian semula air bawah tanah: Air sisa terawat tertier boleh digunakan untuk cas semula air bawah tanah, di mana ia disuntik ke dalam akuifer untuk menambah bekalan air bawah tanah. Teknologi membran dan pembasmian kuman adalah pertimbangan penting apabila menggunakan air sisa terawat tertiari untuk cas semula air bawah tanah, kerana ia boleh memastikan air sisa yang dirawat memenuhi piawaian kualiti yang ketat.
• Penggunaan semula air yang boleh diminum: Air sisa terawat tertier boleh dirawat selanjutnya untuk menghasilkan air yang boleh diminum, yang boleh digunakan untuk bekalan air minuman. Proses ini, yang dikenali sebagai penggunaan semula boleh diminum tidak langsung, melibatkan penggunaan air sisa terawat tertiari sebagai sumber air untuk proses rawatan air lanjutan yang merangkumi osmosis terbalik, pengoksidaan lanjutan dan pembasmian kuman. Penggunaan semula air boleh diminum menjadi strategi yang semakin penting untuk pengurusan air di kawasan yang kekurangan air.

Cabaran dan Hala Tuju Masa Depan

Walaupun rawatan tertiari boleh menyediakan air sisa terawat berkualiti tinggi untuk pelbagai aplikasi, masih terdapat beberapa cabaran dan bidang untuk penambahbaikan pada masa hadapan. Beberapa cabaran dan hala tuju masa depan ini termasuk:

• Penggunaan tenaga: Banyak kaedah rawatan tertiari memerlukan sejumlah besar tenaga, seperti osmosis terbalik, yang boleh menjadi intensif tenaga. Mencari cara untuk mengurangkan penggunaan tenaga dalam proses rawatan tertiari akan menjadi penting untuk meningkatkan kemampanan mereka.
• Kos: Rawatan tertiari boleh menjadi mahal, dan kosnya boleh menjadi penghalang kepada penerimaan yang meluas. Mencari cara untuk mengurangkan kos rawatan tertiari sambil mengekalkan keberkesanannya adalah penting untuk meningkatkan penggunaannya.
• Persepsi orang ramai: Mungkin terdapat stigma yang dikaitkan dengan penggunaan air sisa yang dirawat, walaupun ia telah menjalani rawatan tertier. Mendidik orang ramai tentang keselamatan dan faedah air sisa tersier yang dirawat adalah penting untuk meningkatkan penerimaan dan penggunaannya.
• Bahan cemar yang muncul: Terdapat kebimbangan mengenai bahan cemar yang muncul, seperti farmaseutikal, produk penjagaan diri dan mikroplastik, yang mungkin tidak dapat disingkirkan secara berkesan dengan kaedah rawatan tertiari tradisional. Membangunkan dan melaksanakan kaedah rawatan baharu yang boleh membuang bahan cemar ini dengan berkesan adalah penting untuk melindungi kesihatan awam dan alam sekitar.
• Perubahan iklim: Perubahan iklim boleh menjejaskan ketersediaan dan kualiti sumber air, yang boleh memberi kesan kepada keberkesanan proses rawatan tertier. Menyesuaikan diri dengan kesan perubahan iklim dan membangunkan strategi pengurusan air yang lebih berdaya tahan akan menjadi penting untuk memastikan keberkesanan berterusan rawatan tertiari.